Analiza e profesorit grek: Çfarë fshihet pas zgjerimit me 12 milje në detin Jon

Tensionet me Turqisë dhe Greqisë janë më të nxehta se kurrë. Naga ana tjetër kryeministri grek Kyriakos Mitsotakis deklaroi pak ditë më parë se Greqia do të zgjerohet deri në 12 milje në detin Jon, duke gjallur të tjera debate.

Lidhur me këto zhvillime profesori grek i të Drejtës Ndërkombëtare, Dimitris Keridis ka bërë një analizë.

Në analizën e publikuar në gazetën greke“Kathimerini”, Keridis flet për një epokë të re në politikën e jashtme të Greqisë.

Duke iu referuar marrëveshjeve të arritura me Italinë dhe Egjiptin, por edhe pas deklaratës për shtrirje me 12 milje në detin Jon, profesori grek thotë se Athina është duke krijuar një aleancë anti-turke në Mesdhe.

Analiza e Dimitris Keridis:

Vendimi për të zgjatur ujërat tona territoriale perëndimore me 12 milje ndjek një marrëveshje ekskluzive të zonës ekskluzive ekonomike të demarkacionit me Italinë. Vendimi ndjek gjithashtu bisedimet me Italinë dhe Shqipërinë. Ndoshta do të kishte qenë gabim të njoftohej një zgjatje me 12 milje përpara se të arrihej një marrëveshje e zonave ekskluzive ekonomike me Italinë, pasi një veprim i tillë mund të krijonte fërkime të panevojshme me një vend aleat.

Ndërkohë, Greqia ruan të drejtën për të zgjeruar ujërat e saj territoriale me 12 milje detare në zona të tjera detare, përfshirë Egjeun, kur e sheh të arsyeshme, në përputhje me parashikimet e ligjit ndërkombëtar dhe interesin e saj kombëtar. Vendimi për të zgjeruar ujërat territoriale perëndimore të Greqisë konfirmon një epokë të re në politikën e jashtme greke, siç dëshmohet nga nisma të tjera të administratës Mitsotakis.

Në këtë epokë, Greqia jo vetëm që po deklaron të drejtat e saj, por po i siguron ato me traktate ndërkombëtare siç përcaktohet nga e drejta ndërkombëtare. Kjo demonstrohet nga marrëveshjet e delimitimit të nënshkruara me Italinë dhe Egjiptin, shtrirjen e pjesshme të ujërave territoriale të Greqisë, mbrojtjen efektive të kufirit tonë kombëtar në rajonin verilindor të Evros dhe Egjeut, kundër përpjekjeve të Turqisë për të shfrytëzuar refugjatët për të promovuar objektivat e saj gjeopolitikë.

Dhe e fundit, por jo më pak e rëndësishmja, kjo epokë e re dëshmohet edhe nga formimi i një aleance të gjerë anti-Turqi mes arabëve, Izraelit, Qipros, Greqisë, Francës, Austrisë dhe vendeve të tjera. Objektivi përfundimtar i synimit diplomatik të qeverisë është promovimi i një Europe të vetëdijshme gjeostrategjikisht, që është në gjendje të mbrojë në mënyrë efektive interesat e saj ndërkombëtarisht, veçanërisht në Mesdhe. Greqia mbetet e përkushtuar në nevojën për të arritur një mirëkuptim me Turqinë në kuadrin e bisedimeve mbi shelfin kontinental dhe përcaktimin e zonave ekskluzive ekonomike. Gjithashtu, është e hapur për mundësinë e arbitrazhit ndërkombëtar nëse këto bisedime nuk arrijnë të sjellin një marrëveshje.

Në të njëjtën kohë, e ka bërë të qartë se do të mbrojë me vendosmëri dhe kokë të ftohtë integritetin e saj territorial dhe të gjitha të drejtat sovrane me çdo mjet të mundshëm, me kosto të madhe për këdo që sfidon sa më sipër.